Bijzondere loft in Up-Town: binnen bij An Nguyen

‘Eigenlijk laat deze ruimte zien wat er in mijn hoofd omgaat’

Hoe is dat eigenlijk: wonen in een hippe loft? We vragen het aan An Nguyen (37). Naast tandheelkundige en veelgevraagd keynote speaker is hij eigenaar van een mediaproductiebureau. Sinds de zomer van 2019 woont An op de bovenste verdieping van Up-Town in Zwolle. Samen met drie katten en een hond. Vanuit zijn keuken zie je de Peperbus en kijk je uit op de drukste rotonde in de stad. ‘Als ik het raam open doe, krijg ik al die prikkels binnen. Echt lekker.’

Stadsfiets

Met de lift snellen we naar de vierde verdieping van Up-Town. Vanwege drukke agenda’s hebben we een afspraak vroeg op de ochtend. In de hal staat een kekke elektrische stadsfiets. Zo’n Amerikaans retromodel. De fotograaf staat nog te watertanden als de voordeur al openzwaait. ‘Goeiemorgen heren!’ An gaat voor naar zijn woonkamer annex leefruimte. Daarvoor moeten we eerst een trap op. Beneden heeft hij een slaapkamer, logeerkamer en badkamer. Eenmaal boven kijken we onze ogen uit. Ondanks de donkere muren oogt het heel huiselijk en bijna knus. Dat blijkt een visueel slimmigheidje. Want bij de inrichting is gekozen voor de kleurstelling orange & teal (oranje en blauw) die zorgt voor warmte in huis. Iets anders dat direct opvalt: het uitgelichte hoekje met indrukwekkende rockgitaren.

Customizen

‘Dit zijn drie signature modellen van de leadzanger van Metallica. Die band volg ik al jaren. Ik ben een echte autodidact. Toen ik een jaar of vijftien was, heb ik mijzelf leren spelen. Die exclusieve gitaren zijn mij enorm dierbaar en het is ondertussen een hele collectie. Ik word alleen wat onrustig van alle gitaarkoffers, dus ik dacht: dan hang ik gewoon een paar gitaren aan de muur.’ Aan de overkant van de kamer hangt ook nog een witte akoestische gitaar, die is beschreven met allerlei teksten. ‘Gemaakt door een grafisch ontwerper, een goede vriend van mij. Die heeft mijn woorden op de klankkast gezet. Ik houd sowieso van het customizen van spullen. Dat ’t niet zo standaard is. Het begon al met mijn etui op school en eigenlijk ben ik er nooit mee opgehouden. Ik moet het tot iets van mijzelf maken.’

Opkrullende randen

Boven de zithoek hangt nog zo’n fraai object; een doek van kunstenares Rachel Dubbe. Te zien is een levensgroot portret van An. ‘Ik heb een enigszins duistere kant in mij. Ik houd ervan om te filosoferen over leven en dood. Dat intrigeert mij en komt ook terug in deze kamer. Vandaar ook die donkere muren in huis. Dit schilderij laat mijn donkere kant zien. Ik kon het laten opspannen, maar ik vond het mooier om het doek los te laten hangen. Daardoor krullen de randen wat op. De kunstenares heeft het zelf met twee nagels in de muur bevestigd. Heel basic.’

Grote barst

Onderweg naar de eettafel (dik Braziliaans hardhout, mooi!) struikelen we bijna over het speelgoed van zijn huisdieren. Of wacht… Wat zit daar in de vloer? Het lijkt wel een bliksemschicht. ‘Het is een oude Japanse techniek om gebroken potten te herstellen met een mengsel van lijm en hars. Kintsugi heet dat. Eigenlijk maak je daarmee iets wat gebroken is nog mooier en waardevoller. Dat principe wilde ik ook in huis laten terugkeren. Vandaar dat ik de vloerenman vroeg om in de nieuwe vloer een grote barst uit te snijden. Daar is-ie een paar dagen mee bezig geweest, op zijn knieën met een mesje. In die scheur is later goud gelegd.'

Pittige tekst

Het blijkt lang niet het enige opmerkelijke element in deze ruime loft. In een andere hoek treffen we neonletters aan die samen een pittige tekst vormen: Normal is so fucking overrated. Het is bijna een wat overbodige mededeling in deze ruimte vol bezienswaardigheden. Maar het statement gaat veel verder dan alleen spullen. An vertelt aan tafel zijn verhaal. Over zijn zoektocht naar meer balans. Want ja, een drukke tandartskliniek in Hardenberg, spreekbeurten in het buitenland, mediacontent maken en óók nog een opleiding volgen aan de filmacademie; An heeft in de afgelopen jaren niet stilgezeten.

Millennial

In financieel opzicht was dat harde werken bijzonder lonend en hij leerde veel over zichzelf. Maar het was wel een beetje te veel van het goede. ‘Ik laat alle informatie en indrukken behoorlijk bij mij binnenkomen – dat vraagt veel energie. Ik wil ook heel graag alles eruit halen wat erin zit. In dat opzicht ben ik een echte millennial. Tegelijkertijd ben ik introvert en vind ik het juist prettig om een beetje op mijzelf te zijn. Dat is goed voor de balans en daar helpt deze loft enorm bij. Eigenlijk laat deze ruimte zien wat er in mijn hoofd omgaat en ik kan hier ook helemaal mezelf zijn.’

Valkuilen

An komt uit Tilburg en deed tandheelkunde in Groningen. Sinds 2012 heeft hij een eigen kliniek. Daar werkt hij nog halve dagen. An is gespecialiseerd in microchirurgie en restoratieve tandheelkunde. ‘Ik doe voornamelijk nog de specialistische dingen. Ik heb in de afgelopen negen jaar keihard gewerkt en ik vind het prettig om mij ook op andere werkzaamheden te richten.’ Dat andere werk is dus onder meer spreken voor grote groepen en trainingen geven aan leiders en sprekers. Als keynote speaker vertelt hij onder meer over zijn weg door het leven en de valkuilen voor millennials zoals hijzelf. Door zijn eigenzinnige werkschema ziet hij zijn buren niet heel vaak. Maar de contacten zijn verder prima.

Zonwering

Hoe kwam hij eigenlijk in Zwolle terecht? ‘Ik heb die praktijk in Hardenberg en woonde een tijdje in Hasselt, maar ik vond het daar te rustig. Ik ben meer een stadsmens. Toen ik de posters zag voor Up-Town – met die tekst: Wil jij wonen in een loft? – dacht ik direct: ja, dat wil ik! Dus ik heb mij meteen ingeschreven en tot mijn verbazing kreeg ik het huis ook nog.’ Ongemerkt kijkt An regelmatig naar buiten. ‘Ja, het is een heel groot raam en dat uitzicht is mooi hè. Aan beide kanten trouwens. Alleen, in de zomer kan het best warm zijn. Daarom heb ik overal zonwering laten aanbrengen.’

Budget

An hield een auditieronde om aan een goede interieurontwerper te komen. ‘Ik zocht iemand die mij volledig begreep. En die heb ik ook gevonden. Ik had een budget beschikbaar gesteld en mijn voorkeuren doorgegeven. Zij heeft verder alles uitgedacht en nam alleen even contact op bij grote uitgaven.’ De ontwerpster koos voor een industriële uitstraling ‘met een duister randje’, zoals An het omschrijft. Zo staan er oude filmsetlampen en is er met steenstrips een oude muur gemaakt die voor veel sfeer en authenticiteit zorgt. Rondom het trapgat is een dicht wandje verwisseld voor een glazen pui. Daarachter staat het elektronisch drumstel. ‘Daardoor heb ik in die hoek veel meer licht, anders was het een verloren ruimte geweest.’

PTT-kantoor

Bij elkaar is de loft zo’n 160 vierkante meter groot. Zowel bij de woonkamer boven als de slaapkamer beneden heeft An een balkon. Hij vindt het geweldig dat het huis overal hoekjes heeft. Het idee dat het ooit een PTT-kantoorpand is geweest, sprak hem ook direct aan. ‘Ja heel tof. Dat re-purposing van oude gebouwen is gewoon gaaf. Ik vind het altijd leuk dat mensen binnen een gezet kader iets nieuws maken. Voor mij getuigt juist dát van creativiteit. Dus niet alles nieuw, maar aansluiten op dat wat er is.’ Hij lacht zijn tanden bloot en zegt: ‘Eigenlijk doe ik dat bij gebitsrestoratie ook. Je probeert binnen de beperkingen iets moois te maken. Dat is veel lastiger en dat zorgt juist voor die uitdaging.’